Młodzieżowa 11 a

09-100 Płońsk

(23) 662 46 88

sekretariat@sosw.plonsk.pl

Dziennik elektroniczny
Edukacja on-line
logo

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Listy do Młodego Nauczyciela

Prawda to bowiem wiecznie żywa, że poza przygotowaniem zawodowym człowieka, poza jego wykształceniem najistotniejszą, najbardziej podstawową wartością w jego pracy jest jego Człowieczeństwo.

Maria Grzegorzewska

2017-02-20T22:25:05+01:00

Maria Grzegorzewska

Prawda to bowiem wiecznie żywa, że poza przygotowaniem zawodowym człowieka, poza jego wykształceniem najistotniejszą, najbardziej podstawową wartością w jego pracy jest jego Człowieczeństwo.

Fundacja Mimo Wszystko

...A osobę niepełnosprawną trzeba przede wszystkim dostrzec, zbliżyć się do niej i wtedy dopiero można zobaczyć w niej zwyczajnego człowieka, który tak samo jak my, ma uczucia, talenty, ambicje, różne potrzeby i bardzo chce żeby go normalnie traktować...

Anna Dymna - aktorka, prezes Fundacji Mimo Wszystko

2017-02-26T20:33:35+01:00

Anna Dymna - aktorka, prezes Fundacji Mimo Wszystko

…A osobę niepełnosprawną trzeba przede wszystkim dostrzec, zbliżyć się do niej i wtedy dopiero można zobaczyć w niej zwyczajnego człowieka, który tak samo jak my, ma uczucia, talenty, ambicje, różne potrzeby i bardzo chce żeby go normalnie traktować…

Rozdział XXII encykliki Laborem exercens

Osoby niepełnosprawne w pełni są podmiotami ludzkimi z należnymi im wrodzonymi, świętymi i nienaruszalnymi prawami, które mimo ograniczeń cierpień wpisanych w ich ciało i władze, stanowią jednak o szczególnym znaczeniu godności i wielkości człowieka.

Jan Paweł II

2017-02-26T20:46:16+01:00

Jan Paweł II

Osoby niepełnosprawne w pełni są podmiotami ludzkimi z należnymi im wrodzonymi, świętymi i nienaruszalnymi prawami, które mimo ograniczeń cierpień wpisanych w ich ciało i władze, stanowią jednak o szczególnym znaczeniu godności i wielkości człowieka.
Facebook

Metoda Ruchu Rozwijającego w ciągu ostatnich kilkunastu lat stała się w Polsce metodą stosowaną powszechnie podczas zajęć z dziećmi. Urzekająca prostotą, naturalnością i uniwersalnością swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim temu, że w gruncie rzeczy jest to system ćwiczeń-zabaw-relacji.

Metoda stworzona została przez Weronikę Sherborne, angielską nauczycielkę tańca i ruchu, w oparciu o wczesnodziecięce zabawy rodziców z dziećmi. Stworzona jest przede wszystkim w celu wspomagania rozwoju psychoruchowego dzieci oraz w terapii osób z niepełnosprawnością intelektualną i fizycznie, jednak możliwość korzystania z niej są praktycznie nieograniczone.

Nazwa metody ? Ruch Rozwijający ? odzwierciedla jej główne założenia, a mianowicie rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i otaczającej nas przestrzeni, usprawniani ruchowe, dzielenie przestrzeni z innymi osobami oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu za pomocą ruchu i dotyku. Udział w zajęciach prowadzonych MRR wpływa stymulująco na rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka.

W trakcie zajęć prowadzonych MMR dzieci podobnie jak podczas spontanicznej zabawy, poznają swoje otoczenie i uczą się czuć w nim bezpiecznie, dzięki czemu otwierają się na twórcze działanie i nawiązują relacje z innymi osobami.

Podstawą teoretyczną dla pracujących nad Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne były wybrane aspekty teorii ruchu jej nauczyciela ? Rudolfa von Labana.

Zajęcia prowadzone MRR charakteryzują się stałą strukturą, choć poszczególne spotkania mogą być zróżnicowane pod względem treści, w zależności od potrzeb uczestników. Ćwiczenia oparte są na twórczym wykorzystaniu ruchu, bliskim kontakcie fizycznym, sprzyjającym tworzeniu więzi emocjonalnej i budowaniu poczucia bezpieczeństwa. W swym charakterze zbliżone są do spontanicznych i radosnych zabaw wieku wczesnodziecięcego, które inicjują rodzice lub same dzieci.

W metodzie Sherborne można wyróżnić kilka kategorii ćwiczeń:

  • Ćwiczenia prowadzące do poznania siebie i własnego ciała (świadomość własnej osoby, ciała).
  • Ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i budować poczucie bezpieczeństwa w swoim otoczeniu (świadomość przestrzeni).
  • Ćwiczenia utrwalające nawiązanie kontaktu oraz współpracę z partnerem i grupą (świadomość innych osób i kontakt z nimi):
    • oparte na relacji ?przeciwko?
    • oparte na relacji ?razem?
    • oparte na relacji ?z?
  • Ćwiczenia twórcze.

Ćwiczenia kształtujące świadomość osoby, schematu ciała i przestrzeni

Owa świadomość kształtuje się dzięki zadatkom biologicznym, z którymi dziecko przychodzi na świat, dzięki pierwszym doznaniom zmysłowym, jakich doświadcza ono w łonie matki, a przede wszystkim dzięki kontaktom ze środowiskiem społecznym oraz własnej aktywności. Dziecko odbierające bodźce dotykowe, ruchowe, termiczne, węchowe, dźwiękowe, a potem bodźce wzrokowe, tworzy w swoim umyśle mapę własnego ciała. Dzięki temu na pewnym etapie rozwoju, najczęściej w wieku trzech lat, potrafi już uzmysłowić sobie własną odrębność fizyczną ? dokonuje odkrycia własnego ?ja?. Proces ten postępuje szybciej, gdy do obrazu własnego ciała dojdą nazwy poszczególnych jego części (głowa, ręce, nogi, oczy, usta, nos itp.) wypowiadane przez osoby z najbliższego otoczenia. Na kształtowanie się świadomości własnej osoby ma wpływ sposób zachowania się otaczających dziecko osób, narastające w nim poczucie sprawstwa w odniesieniu do własnych działań oraz utożsamianie się dziecka ze swoim imieniem. Metoda Ruchu Rozwijającego może odegrać istotną rolę w opisanym wcześniej procesie rozwojowym, ponieważ podczas prowadzonych według niej zajęć dzięki kontaktom z partnerem oraz całą grupą dziecko doświadcza wielu silnych doznań dotykowo-kinestetycznych oraz przeżyć psychologicznych.

Formy aktywności charakterystyczne dla ćwiczeń kształtujących świadomość osoby, schematu ciała i przestrzeni to:

  • kołysanie/kołysanie się
  • przechodzenie przez ?domki?, ?tunele?
  • przewracanie się
  • przetaczanie się
  • pełzanie i czołganie się
  • poklepywanie
  • wzajemne uciskanie
  • przechodzenie pod i nad osobami (przedmiotami)
  • obejmowanie
  • wskazywanie części ciała
  • naśladowanie partnera
  • czworakowanie
  • spacerowanie
  • masowanie (opukiwanie, głaskanie, uciskanie, klepanie)

Ćwiczenia oparte na relacji ?z? (relacji opiekuńczej), kiedy to dziecko pozostaje bierne i znajduje się pod opieką ćwiczącego z nim partnera

Do podstawowych form relacji ?z? należą:

  • obejmowanie
  • kołysanie
  • przechodzenie przez ?domki?, ?tunele?
  • bezpieczne przewracanie
  • bujanie
  • podtrzymywanie
  • turlanie
  • pełzanie
  • poklepywanie
  • przetaczanie
  • kołysanie w poziomie
  • ciągnięcie
  • balansowanie
  • przytrzymywanie się
  • naśladowanie ruchu samolotu
  • wykonywanie przewrotów
  • wzajemne uściski
  • przenoszenie ciężaru ciała
  • przenoszenie innych osób
  • przeskakiwanie przez przeszkody
  • huśtanie
  • przechodzenie pod i nad osobami (przedmiotami)

Ćwiczenia rozwijające relację ?przeciwko? (relację mocy i energii)

Ćwiczenia te określane są jako siłowe, ponieważ wykonywane są z użycie siły, służą uświadomieniu sobie własnej sprawności fizycznej i mocy. W tym przypadku obaj partnerzy są aktywni i silni. Dzięki takim kontaktom dziecko może wypróbować swoją energię oraz nauczyć się, na czym polega stosowanie siły bez agresji.

Podstawowe formy relacji ?przeciwko? to:

  • opieranie się
  • zapieranie się
  • napieranie i podpieranie się
  • popychanie i odpychanie
  • przepychanie się
  • ?przyklejanie się? do podłoża
  • przesuwanie i przewracanie partnera
  • wyślizgiwanie się
  • ?przygniatanie? partnera
  • wyczołgiwanie się
  • naciskanie i zaciskanie
  • oporowanie
  • turlanie i toczenie się
  • powstrzymywanie partnera
  • obejmowanie i przytrzymywanie uścisku
  • wyswobadzanie się z uścisku i wydostawanie się z uchwytu
  • chwytanie i trzymanie
  • podtrzymywanie, przytrzymywanie i utrzymywanie
  • przeciąganie partnera
  • wzajemne uściski

Ćwiczenia oparte na relacji ?razem? (relacji partnerskiej)

Są docelowa relacją, której dziecko powinno nauczyć się podczas zajęć. Mają one na celu rozwijanie wzajemnych kontaktów i współpracy w grupie. Opierają się na współpracy partnerów. Również w tym przypadku każdy z partnerów jest silny i aktywny, jednak cała energia jest tu ukierunkowana i spożytkowana na wspólne działanie.

Do podstawowych form aktywności kształtujących relacje ?razem? zaliczamy:

  • opieranie się o partnera
  • przyciąganie
  • podpieranie
  • balansowanie
  • podnoszenie, unoszenie
  • równoważenie
  • trzymanie, podtrzymywanie
  • współdziałanie partnerów
  • wzajemne uściski
  • ?przyklejanie się? do podłoża/do partnera
  • obejmowanie
  • ciągnięcie
  • naśladowanie partnera
  • masowanie
  • poklepywanie

Ćwiczenia relaksacyjno-ruchowe

Ćwiczeniom tym towarzyszyć ma śmiech, radość, spontaniczne działanie, a ich efektem jest wyraźne odprężenie, relaks i otwarcie na twórcze pomysły. Wspomagają one rozwój dzieci, przede wszystkim emocjonalny i społeczny. Czasem do zajęć używany jest koc znajdujący zastosowanie podczas zabaw z dziećmi, będący źródłem wielu pomysłów na wzbogacenie zajęć.

Do podstawowych form aktywności podczas zabaw z kocem zaliczamy:

  • przykrywanie się kocem/odkrywanie się
  • ciągnięcie na kocu, za koc
  • chowanie się pod koc
  • zawijanie
  • otulanie się kocem
  • odpychanie się na kocu
  • przepychanie nad/pod kocem
  • przechodzenie przez ?tunel?
  • wachlowanie
  • składanie/rozkładanie koca
  • zwijanie/rolowanie koca
  • kołysanie i podrzucanie w kocu
  • kręcenie w kocu.

Dziecięce masażyki

To specyficzna forma kontaktu z dzieckiem polegająca na technice delikatnego głaskania. Rodzice, którzy stosują tego rodzaju masaż (głaskanie i przytulanie), zapewniając dziecku wygodna pozycję ciała, dostarczają mu miłości, radości i relaksują je. Powinni przestrzegać kilku ważnych zasad: zachowywać się naturalnie, nie spieszyć się, dać z siebie tylko tyle, ile dziecko chce i jest w stanie przyjąć. Podczas wykonywania masażu dorosły musi zachowywać spokój, poprawnie oddychać, nie powinien ujawniać stanu napięcia. Masaż taki wykonuje się zawsze z nastawieniem pozytywnym, w dobrym nastroju, w skupieniu, obserwując reakcję dziecka. Wykonywanie ruchy (zawsze w kierunku dosercowym) są spokojne i delikatne. Formę i czas trwania masażu dostosowuje się do indywidualnych potrzeb dziecka.

Opracowała: mgr Izabela Wiśniewska na podstawie ?Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne? M.Bogdanowicz, D.Okrzesik.

Edukacja zdalna
Office 365
Zajęcia on-line
Teams

@2017 Specjalny Szkolno-Wychowawczy w Płońsku

Ułatwienie dostępu